आओ पालि सीखें -
नम(नमन करना) किरिया-पद वाक्यनि पयोगा
वत्तमान(पचुपन्न) कालो
पुरिस- एकवचन बहुवचन
उत्तम पुरिस-
अहं बुद्धं नमामि। मयं/अम्हे बुद्धं नमाम।
अहं अम्बुफलं खादामि। मयं/अम्हे अम्बुफलं खादाम।
(मैं आम खाता हूँ।) (हम आम खाते हैं। )
अहं करियालयं गच्छामि। मयं /अम्हे करियालयं गच्छाम।
अहं पातो'व उट्ठहामि। मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहाम
(मैं प्रात: ही उठता हूँ। हम प्रात: ही उठते हैं।)
अहं धम्मपदं पठामि। मयं/अम्हे धम्मपदं पठाम।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमसि। तुम्हे बुद्धं नमत्थ।
त्वं अम्बुफलं खादसि । तुम्हे अम्बुफलं खादत्थ ।
त्वं करियालयं गच्छसि । तुम्हे करियालयं गच्छत्थ।
त्वं पातो'व उट्ठहसि । तुम्हे पातो'व उट्ठहत्थ।
त्वं धम्मपदं पठसि । तुम्हे धम्मपदं पठत्थ।
सो पातो'व उट्ठहति । ते पातो'व उट्ठहन्ति।
सो धम्मपदं पठति । ते धम्मपदं पठन्ति।
भूत (अतीत) कालो
पुरिस- एकवचन बहुवचन
उत्तम पुरिस
अहं बुद्धं नमिंं । मयं/अम्हे बुद्धं नमिम्ह/नमिम्हा।
अहं अम्बुफलं खादिं । मयं/अम्हे अम्बुफलं खादिम्ह/ खादिम्हा ।
अहं करियालयं गच्छिं । मयं /अम्हे करियालयं गच्छिम्ह/ गच्छिम्हा।
अहं पातो'व उट्ठहिं । मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहिम्ह/उट्ठहिम्हा।
अहं धम्मपदं पठिं । मयं/अम्हे धम्मपदं पठिम्ह/पठिम्हा ।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमि। तुम्हे बुद्धं नमिथ ।
त्वं अम्बुफलं खादि। तुम्हे अम्बुफलं खादिथ ।
त्वं करियालयं गच्छि। तुम्हे करियालयं गच्छिथ ।
त्वं पातो'व उट्ठहि। तुम्हे पातो'व उट्ठहिथ।
त्वं धम्मपदं पठि। तुम्हे धम्मपदं पठिथ ।
अञ्ञ पुरिस-
सो बुद्धं नमि । ते बुद्धं नमिंसु ।
सो अम्बुफलं खादि। ते अम्बुफलं खादिंसु ।
सो करियालयं गच्छि। ते करियालयं गच्छिंसु ।
सो पातो'व उट्ठहि। ते पातो'व उट्ठहिंसु।
सो धम्मपदं पठि। ते धम्मपदं पठिंसु ।
अनागत कालो
पुरिस- एकवचन- बहुवचन
उत्तम पुरिस
अहं बुद्धं नमिस्सामि । मयं/अम्हे बुद्धं नमिस्सम्ह/नमिस्सम्हा।
अहं अम्बुफलं खादिस्सामि । मयं/अम्हे अम्बुफलं खादिस्सम्ह/खादिस्सम्हा।
अहं करियालयं गच्छिस्सामि । मयं /अम्हे करियालयं गच्छिस्सम्ह/ गच्छिस्सम्हा।
अहं पातो'व उट्ठहिस्सामि । मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहिस्सम्ह/उट्ठहिस्सम्हा।
अहं धम्मपदं पठिस्सामि । मयं/अम्हे धम्मपदं पठिस्सम्ह/पठिस्सम्हा ।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमिस्ससि। तुम्हे बुद्धं नमिस्सथ ।
त्वं अम्बुफलं खादिस्ससि । तुम्हे अम्बुफलं खादिस्सथ।
त्वं करियालयं गच्छिस्ससि । तुम्हे करियालयं गच्छिस्सथ।
त्वं पातो'व उट्ठहिस्ससि । तुम्हे पातो'व उट्ठहिस्सथ
त्वं धम्मपदं पठिस्ससि । तुम्हे धम्मपदं पठिस्सथ।
अञ्ञ पुरिस-
सो बुद्धं नमिस्सति। ते बुद्धं नमिस्सन्ति।
सो अम्बुफलं खादिस्सति । ते अम्बुफलं खादिस्सन्ति।
सो करियालयं गच्छिस्सति। ते करियालयं गच्छिस्सन्ति।
सो पातो'व उट्ठहिस्सति । ते पातो'व उट्ठहिस्सन्ति।
सो धम्मपदं पठिस्सति । ते धम्मपदं पठिस्सन्ति ।
नम(नमन करना) किरिया-पद वाक्यनि पयोगा
वत्तमान(पचुपन्न) कालो
पुरिस- एकवचन बहुवचन
उत्तम पुरिस-
अहं बुद्धं नमामि। मयं/अम्हे बुद्धं नमाम।
अहं अम्बुफलं खादामि। मयं/अम्हे अम्बुफलं खादाम।
(मैं आम खाता हूँ।) (हम आम खाते हैं। )
अहं करियालयं गच्छामि। मयं /अम्हे करियालयं गच्छाम।
अहं पातो'व उट्ठहामि। मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहाम
(मैं प्रात: ही उठता हूँ। हम प्रात: ही उठते हैं।)
अहं धम्मपदं पठामि। मयं/अम्हे धम्मपदं पठाम।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमसि। तुम्हे बुद्धं नमत्थ।
त्वं अम्बुफलं खादसि । तुम्हे अम्बुफलं खादत्थ ।
त्वं करियालयं गच्छसि । तुम्हे करियालयं गच्छत्थ।
त्वं पातो'व उट्ठहसि । तुम्हे पातो'व उट्ठहत्थ।
त्वं धम्मपदं पठसि । तुम्हे धम्मपदं पठत्थ।
अञ्ञ पुरिस- सो बुद्धं नमति। ते बुद्धं नमन्ति।
सो अम्बुफलं खादति । ते अम्बुफलं खादन्ति।
सो करियालयं गच्छति । ते करियालयं गच्छन्ति।सो पातो'व उट्ठहति । ते पातो'व उट्ठहन्ति।
सो धम्मपदं पठति । ते धम्मपदं पठन्ति।
पुरिस- एकवचन बहुवचन
उत्तम पुरिस
अहं बुद्धं नमिंं । मयं/अम्हे बुद्धं नमिम्ह/नमिम्हा।
अहं अम्बुफलं खादिं । मयं/अम्हे अम्बुफलं खादिम्ह/ खादिम्हा ।
अहं करियालयं गच्छिं । मयं /अम्हे करियालयं गच्छिम्ह/ गच्छिम्हा।
अहं पातो'व उट्ठहिं । मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहिम्ह/उट्ठहिम्हा।
अहं धम्मपदं पठिं । मयं/अम्हे धम्मपदं पठिम्ह/पठिम्हा ।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमि। तुम्हे बुद्धं नमिथ ।
त्वं अम्बुफलं खादि। तुम्हे अम्बुफलं खादिथ ।
त्वं करियालयं गच्छि। तुम्हे करियालयं गच्छिथ ।
त्वं पातो'व उट्ठहि। तुम्हे पातो'व उट्ठहिथ।
त्वं धम्मपदं पठि। तुम्हे धम्मपदं पठिथ ।
सो बुद्धं नमि । ते बुद्धं नमिंसु ।
सो अम्बुफलं खादि। ते अम्बुफलं खादिंसु ।
सो करियालयं गच्छि। ते करियालयं गच्छिंसु ।
सो पातो'व उट्ठहि। ते पातो'व उट्ठहिंसु।
सो धम्मपदं पठि। ते धम्मपदं पठिंसु ।
पुरिस- एकवचन- बहुवचन
उत्तम पुरिस
अहं बुद्धं नमिस्सामि । मयं/अम्हे बुद्धं नमिस्सम्ह/नमिस्सम्हा।
अहं अम्बुफलं खादिस्सामि । मयं/अम्हे अम्बुफलं खादिस्सम्ह/खादिस्सम्हा।
अहं करियालयं गच्छिस्सामि । मयं /अम्हे करियालयं गच्छिस्सम्ह/ गच्छिस्सम्हा।
अहं पातो'व उट्ठहिस्सामि । मयं/अम्हे पातो'व उट्ठहिस्सम्ह/उट्ठहिस्सम्हा।
अहं धम्मपदं पठिस्सामि । मयं/अम्हे धम्मपदं पठिस्सम्ह/पठिस्सम्हा ।
मज्झिम पुरिस-
त्वं बुद्धं नमिस्ससि। तुम्हे बुद्धं नमिस्सथ ।
त्वं अम्बुफलं खादिस्ससि । तुम्हे अम्बुफलं खादिस्सथ।
त्वं करियालयं गच्छिस्ससि । तुम्हे करियालयं गच्छिस्सथ।
त्वं पातो'व उट्ठहिस्ससि । तुम्हे पातो'व उट्ठहिस्सथ
त्वं धम्मपदं पठिस्ससि । तुम्हे धम्मपदं पठिस्सथ।
सो बुद्धं नमिस्सति। ते बुद्धं नमिस्सन्ति।
सो अम्बुफलं खादिस्सति । ते अम्बुफलं खादिस्सन्ति।
सो करियालयं गच्छिस्सति। ते करियालयं गच्छिस्सन्ति।
सो पातो'व उट्ठहिस्सति । ते पातो'व उट्ठहिस्सन्ति।
सो धम्मपदं पठिस्सति । ते धम्मपदं पठिस्सन्ति ।
No comments:
Post a Comment