धम्मचक्कपवत्तनं
(दिन्नं मित्तानं सल्लापं)
राहुलो- मितं! जयभीम.
धम्मचक्क पवत्तन दिवसं सुभकामना.
आनन्दो- सादरं जयभीम.
भवन्तं अपि धम्मचक्क पवत्तन दिवसं सुभकामना.
राहुलो- जानन्तो भवं, अज्ज येव दिवसं बाबासाहब अम्बेडकरो धम्मचक्क पवत्तयि ?
आनन्दो- आम! मितं, अज्जेव दिवसं बाबासाहब अम्बेडकरो नागपुर नगरे धम्मचक्क पवत्तयि.
ते ठानं दिक्खा भूमि. ता पुञ्ञ भूमि.
अस्मिं दिक्खा भूमियं अज्ज असंख्य जना भारता अपि च नाना देसस्स लोका सद्धाय इध आगच्छन्ति.
ते इध आगच्छन्ति, अयं धम्म भूमियं नमन्ति, वन्दन्ति, चुम्बन्ति.
राहुलो- सच्चं वदतु भाता. तत्थ अपार, असंख्य लोका दिट्ठं लोमहंसति, हदय फंदति.
अयं न सरनीयं, एतिहासिकं.
वदतु भवं, अयं महोत्सवो घर-परिवारे कथं आचरणीयं?
आनन्दो- घरस्स सम्मुज्जनं करिस्साम.
बुद्धविहारं अपि सुद्धं च विमलं करिस्साम.
गेहं साज-सज्जा करणीयं.
पन्तिसु दीपमालायो सज्जन्ति.
परिवार-सह बुद्ध विहारं गच्छन्ति.
राहुलो- अपि च नव वत्थानि कीणन्ति.
विविधानि मिट्ठानानि च पाकानि पच्चन्ति.
आनन्दो- आम ! मितं, महिलायो न केवलं घरे
विविधानि मिट्ठानानि च पाकानि पच्चन्ति.
अपितु मित्तानं ञातकानं आमन्तेति
मिट्ठानानि च पाकानि वितरन्ति.
राहुलो- अयं अम्हाकं दुक्ख-हरण दिवसो.
सामाजिक पताड़नाय मुत्ति दिवसो.
आनन्दो- आम! मितं, सच्चं वदतु
बाबासाहब अम्बेडकरो अम्हाकं मुत्तिदाता.
सो चक्खुदाता, सो मग्गदाता.
सो ञाणं दाता.
सो दीपको, सो पदीपको.
राहुलो- आम ! साधुकारं मितं. तेसं साधुवादो.
कतुञ्ञो मयं सब्बे तेसं.
आनन्दो- आम ! मितं, साधुवादो.
अथ मम गच्छन्तं कालं.
राहुलो- साधुवादो मितं, पुनं मिलाम
आनन्दो- मितं! सुभ रत्तिं.
No comments:
Post a Comment